Tο σύστημα των καστών, στην πληρέστερη ανάπτυξή του απαντάται στον ινδουισμό, αν και ανάλογες μορφές υπάρχουν στον ισλαμισμό, στον χριστιανισμό, τους Σιχ και άλλες θρησκευτικές ομάδες στην Ν. Ασία. Είναι αρχαίος θεσμός-πυρήνας της ινδουιστικής κοινωνίας επί δύο χιλιετίες και αναπτύχθηκαν όχι μόνο περίπλοκα συστήματα και πρακτικές, αλλά και μία περίπλοκη θεωρία που τις ερμηνεύει και τις αιτιολογεί. Το θεωρητικό υπόβαθρο έχει απωλέσει την αρχική του σημασία και δύναμη, ωστόσο πολλές από τις πρακτικές του ισχύουν έως και σήμερα.
Το σύστημα αυτό, μετρά τέσσερις προνομιούχες κάστες που έχουν δικαίωμα στην ζωή και στον θάνατο και 2.000 ενώσεις varna(τρόπος σχεδιασμού της κοινωνίας) που δεν έχουν δικαίωμα σε τίποτα. Πρέπει να είναι διαχωρισμένοι από τους υπολοίπους και να ζουν έτσι σε όλη τους την ζωή, περιορισμένοι από το σύστημα, το οποίο παραδίδουν και στα παιδιά τους. Πολλές φορές προκαλούν σε αυτά αναπηρίες για να τα βάζουν να ζητιανεύουν, γιατί τους αποφέρουν περισσότερα σε αυτήν την κατάσταση από ότι γερά. Η υγεία δεν είναι απαραίτητη σε αυτούς. Είναι άγνωστη λέξη. Το μόνο που θέλουν είναι να στέκονται στα πόδια τους με κάθε μέσο. Μικροί μεγάλοι, μαθαίνουν μόνοι τους τρόπους να επιβιώνουν σε μια κοινωνία πολύ σκληρή που μόνος ο τυχερός, ο αδίστακτος και δυνατός.Οι κάστες είναι αναμφίβολα ένας ιδιαίτερος τρόπος κοινωνικής οργάνωσης της ινδουιστικής κοινωνίας. Η διάρθρωση αυτή για κάποιον που δεν γνωρίζει καλά το σύστημα αυτό, είναι δυσνόητο και βαθιά συντηρητικό, οπισθοδρομικό και άδικο. Όμως, για τους ίδιους τους Ινδούς που ζουν κάτω από αυτό το καθεστώς, είναι μία ιδεολογική κατασκευή βασισμένη πάνω σε άτυπους κανόνες και αξίες, που είναι αποδεκτοί από όλα τα μέλη του συστήματος αυτού, οι οποίοι δεσμεύονται από αυτούς και δομούν την ζωή τους πάνω σε αυτούς. Οι κάστες αποτελούν τρόπο ζωής, πολιτισμική, ατομική και κοινωνική ταυτότητα, μορφή εργασίας, μορφωτικό επίπεδο, θρησκεία, πολιτική οργάνωση, καταξίωση, αναγνώριση, αγνότητα, μόλυνση, μεταθανάτιο ζωή.
Η Ινδία ακόμη και σήμερα δεν έχει αποβάλει πλήρως το σύστημα οργάνωσης σε κάστες, όσο και αν προσπαθούν οι κυβερνήσεις με διάφορες πολιτικές και νόμους. Οι κάστες έχουν χαραχτεί στην κοινωνική συνείδηση και όλοι πριν παντρέψουν την κόρη ή το γιο τους ψάχνουν την κάστα από όπου προέρχεται το άτομο που παντρεύουν τα παιδιά τους. Ακόμη και οι αγγελίες γάμων είναι διαχωρισμένες ανά κάστα. Άλλωστε η κάστα κάποιου είναι εμφανής από τον τρόπο ζωής του, ντυσίματος, γλώσσας, νοοτροπίας. Όπως αναφέρθηκε είναι τρόπος ζωής, ταυτότητα ατομική και ομαδική, δύσκολο να αποβληθεί ή να ξεχαστεί. Είναι τόσο δύσκολο όσο και να αλλάξεις φύλο η αλλαγή κάστας. Αυτή η «έμμονη» στις κάστες προέρχεται από την θρησκεία, τον Ινδουισμό. Ο Ινδουισμός με τις έννοιες κάρμα και δαρμα (καθαρότητα και μόλυνση αντίστοιχα) και την μετενσάρκωση, είναι αυτός που κρατά δεμένους τους κατοίκους της Ινδίας στις κάστες. Αν το άτομο θέλει να μετενσαρκωθεί πρέπει να υπακούσει τις εντολές της θρησκείας, οι οποίες είναι συγκεκριμένες και απαραβίαστες. Η θρησκεία σαν κύριο πρόσταγμα για όλα τα μελή της είναι η αγνότητα/ καθαρότητα.
